روزی روزگاری وقتی بود نبود پسته در سفره شب یلدا فرقی نداشت

خبرگزاری میزان- اگر روزی روزگاری حکایت شب یلدا پر بود از خوشی و خنده‌های بچه‌ها و سر و صدای بزرگ ترها، در کنارش هم به قدر وسع دانه‌های دان کرده‌ی انار و تنقلاتی که بود و نبود پسته اش فرقی به حال آدم‌ها نداشت.

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، اگر روزی روزگاری حکایت شب یلدا پر بود از خوشی و خنده‌های بچه‌ها و سر و صدای بزرگ ترها، در کنارش هم به قدر وسع دانه‌های دان کرده‌ی انار و تنقلاتی که بود ونبود پسته اش فرقی به حال آدم‌ها نداشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این روز‌ها شب یلدا حکایت دردناکیست از مصرف گرایی که سال به سال بر منوی شب یلدایی اش افزوده می‌شود.

چند روز پیش که در میدان ولیعصر قدم می‌زدم به لیوان‌های یک بار مصرف و ظرف‌هایی برخوردم که آدم‌ها را وسوسه می‌کرد که بخرند. شاید پک یلدایشان لاکچری‌تر شود. فقط ظرف وظروف نیست هر کس به سهم خود درحال رقابت برای گرفتن سهم بازار است.

یکی منوی اجیلش را با تزئین گران‌تر می‌کند. دیگری برای رستوران وکافه اش برنامه‌ی شب یلدا می‌چیند. وطلا فروش هم که انار‌های طلایی اش را آماده ساخته است برای هدیه‌های شب چله‌ای. کوکی‌های ۱۰ تومانی هم حکایت دردناک شیرینی‌های لاکچری این روزهاست.

حرف عروس شد. از دوستانم راجع شب چله می‌پرسم از اینکه در اطرافیانشان آیا کسی را دارند که شب چله‌ای ببرند. یکی از دوستانم از خرید‌های برادرش می‌گوید. خرید‌هایی که برایشان هشت میلیون آب خورده وبا آب تاپ از هندوانه‌ی شصت تومانی تعریف می‌کند. از باقی دوستان که شنونده هستند می‌پرسم که اگر برایشان شب چله‌ای نبرند ناراحت می‌شوند و همگی تقریبا بله می‌گویند.

از یکی از آاقایان که دو سال است ازدواج کرده راجع شب یلدا و بردن هدیه‌های یلدایی می‌پرسم. باخنده می‌گوید که شاید تمام خرجش ۵۰ تومان هم نشده. کمی اجیل کمی میوه وتمام.‌

می‌گویم خانمتان ناراحت نشد و او پاسخ میدهد نه. هستند کسانی که این رسم ورسوم‌ها ارزش ندارد. همان جا دوست دیگری که شنونده است می‌گوید برای من مهم نیست واین رسم‌ها مسخره است.

بدون هیچ قضاوتی با خودم متاملانه بررسی می‌کنم که آن هشت ملیونی که این روز‌ها از جیب داماد به اسم شب چله‌ای برای اجیل ومیوه و... می‌رود جایگزین بهتری برای زوجین ندارد؟ اینکه مثلا به جای هشت ملیون لاکچری بازی بروی سفر یا حتی در مسیر زندگی مشترک خرج شود.

این‌ها تاملاتیست که لازم است گاهی همه‌ی ما باخودمان بکنیم. البته در این میان می‌شود با قاعده همان رسم ورسوم‌ها را داشت. قاعده‌ای که درونش چشم و هم چشمی‌ها مطرح نیست.

انتهای پیام/

منبع: خبرگزاری میزان

کلیدواژه: شب یلدا زندگی لاکچری قیمت های شب یلدا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۰۵۱۳۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دولت روحانی چگونه سفره مردم را کوچک کرد؟

دولت یازدهم و دوازدهم به ریاست حسن روحانی سفره مردم را کوچک کردند و دهه ۹۰ را به علت ناکارآمدی‌ها و ترک فعل‌های بی‌شمار با میانگین رشد اقتصادی ۰.۶درصد به پایان رساندند.

به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: روزنامه ایران در گزارشی در این‌باره نوشت: دهه ۹۰ به علت ناکارآمدی‌ها و ترک فعل‌های بی‌شمار دولت موسوم به تدبیر و امید از رشد اقتصادی محروم شد و میانگین رشد اقتصادی ۰.۶درصد به ثبت رسید. جهش‌های شدید نرخ ارز و تورم‌های مستمر بالا و تحقق تورم ۶۰درصدی، عدم تأمین واکسن در دوره کرونا، تشدید بیکاری در کشور، افت سرمایه‌گذاری خارجی، رشد فزاینده حجم نقدینگی و ثبت نرخ رشد نقدینگی ۴۰درصدی، تورم عدم ساخت مسکن و جهش‌های قیمتی بخش ساختمان در دوره روحانی و کاهش درآمد سرانه ایرانیان در این دوره زمانی تنها لیست کوتاهی از خسارت‌های دولت حسن روحانی است که این روزها وی از آنها به عنوان هدایایی برای دولت سیزدهم یاد می‌کند(!) وضعیت دولت تحویل داده شده توسط روحانی در سال ۱۴۰۰ در مقایسه با وضعیت پایان دولت دهم در سال ۹۲ نشان می‌دهد که روحانی میراثی از مجموعه‌ای از ناکارآمدی‌ها را برجای گذاشته است. در دولت احمدی‌نژاد تورم ۳۸درصد، نرخ رشد نقدینگی ۲۹درصد و میانگین رشد اقتصادی ۲.۰۵درصدی تجربه شد که در مقایسه با وضعیت تحویل دولت روحانی به دولت سیزدهم، به‌مراتب وضعیت بهتری بوده است. همچنین به لحاظ نابرابری، دولت روحانی کشور را در وضعیت نامطلوبی قرار داد؛ ضریب‌جینی به عنوان شاخصی برای سنجش نابرابری در دولت روحانی و عدم اتخاذ سیاست‌های حمایتی از اقشار کم‌درآمد روندی صعودی را طی کرد. در حالی که در دولت احمدی‌نژاد به دلیل اجرای سیاست هدفمندی یارانه‌ها شاخص نابرابری به‌شدت در کشور کاهش یافت و توزیع درآمد نیز نسبتاً بهبود یافت.

بی‌توجهی دولت روحانی به اصلاح اساسی ساختارهای اقتصاد باعث شد، کاهش تصنعی تورم با جرقه بازگشت تحریم‌های آمریکا از بین رفته و دولت روحانی را رکورددار بزرگ‌ترین تورم دو دهه اخیر کند و باعث کوچک شدن سفره‌های مردم شود.

در یک دهه گذشته تشکیل سرمایه و تولید ناخالص داخلی کشور با رشدهای پایین و بعضاً منفی روبه‌رو بوده است. نتایج عدم ثبات در شرایط اقتصاد کلان به دلیل ناکارآمدی و بی‌برنامگی دولت گذشته در کاهش سرمایه‌گذاری و تولید و همچنین ترغیب فعالان اقتصادی به فعالیت‌های سفته‌بازانه در دهه ۹۰ قابل مشاهده است. بر اساس آمارهای بانک مرکزی، متوسط نرخ رشد یک دهه اخیر تشکیل سرمایه ثابت ناخالص کل، ماشین‌آلات و ساختمان طی دوره ۱۳۹۱ تا ۱۴۰۰ به‌ترتیب معادل ۶.۹-، ۹.۱- و ۵.۲- درصد بوده است. البته بر اساس آمار بانک مرکزی سال ۱۴۰۱ میزان سرمایه‌گذاری یا همان تشکیل سرمایه ثابت ناخالص با رشد ۶.۷درصدی، رکورد این شاخص را زده است. موردی که روحانی همواره سعی داشت بر آن تأکید کند، بلد بودن زبان دنیا و نوید ارتباطات اقتصادی- سیاسی با جهان بود، اما فارغ از کارنامه سیاسی که مشخص شد بلد بودن زبان دنیا، تنها بلوف بود، دولت در این زمینه در حوزه اقتصاد رفوزه شد. شاهد این مدعا هم میزان سرمایه‌گذاری خارجی به روایت بانک مرکزی است. با آنکه میزان سرمایه‌گذاری خارجی در سال‌های ۹۰ و ۹۱ در اوج تحریم‌های نفتی و هسته‌ای بیش از ۴میلیارد دلار در سال بود اما پس از برجام روندی نزولی به خود گرفت به طوری که سال ۹۵ به ۳میلیارد و ۲۲۳میلیون دلار و سال ۹۶ به ۲میلیارد و ۴۳۰میلیون دلار رسید. این عدد سال ۹۶ به رقم ناامیدکننده یک‌میلیارد دلار هم رسید.

شاخص درآمد ملی سرانه، یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌هایی است که برای نشان دادن وضعیت اقتصادی یک کشور به کار می‌رود و بهبود این شاخص بیانگر وضعیت مناسب خانوارها، بنگاه‌های اقتصادی و بخش‌های مختلف است. درآمد سرانه در یک دهه اخیر از ۹.۲میلیون تومان در سال ۹۰ به ازای هر نفر در سال ۹۸ به ۸/۴ میلیون تومان (به قیمت ثابت سال ۹۰) کاهش یافته است. این یعنی درآمد مردم در یک دهه اخیر نه‌تنها افزایش نداشته که کاهش هم یافته است. مرکز آمار در حالی این ارقام را اعلام کرده که اصلی‌ترین دلیل این بحران، تورم فزاینده سال‌های اخیر بوده است.